De oorsprong van ambachtelijk bier ligt duidelijk in de VS. Omdat er in de jaren zeventig als gevolg van de Grote Drooglegging nog maar drie grote brouwerijen over waren, leek elk bier in de Verenigde Staten op elkaar. Er was geen variëteit aan bier, dus besloten particulieren om als hobby thuis hun eigen bier te brouwen. Ambachtelijk bier ontstond in 1978 toen de toenmalige president Jimmy Carter thuis- en hobbybrouwers toestond hun bier te verkopen. Rond de millenniumwisseling veranderde het bewustzijn van veel mensen. Ze wilden weten wat ze aten. Bakt de bakker zijn brood nog steeds met de hand en in een steenoven of krijgt hij het kant-en-klaar geleverd vanuit het hoofdkantoor en hoeft het alleen maar af te bakken in een broodbakmachine? Deze heroverweging gaf de ambachtelijke bierscene een ongelooflijke boost en kreeg steeds meer bekendheid. De belangstelling voor ambachtelijk bier begon echter pas tien jaar later in Duitsland te ontstaan. Sindsdien is de scene van speciaalbier sterk blijven groeien en weten steeds meer Duitsers raad met de term speciaalbier.
De term ambachtelijk bier is een verzamelnaam voor een verscheidenheid aan bieren. Van IPA tot Porter Stout tot Belgian Wit: er is niets dat niet bestaat. Over het algemeen staat ambachtelijk bier voor een met de hand geproduceerd bier, wat in contrast staat met massaal geproduceerde bieren in grote brouwerijen. Het is echter erg moeilijk om ambachtelijk bier in categorieën in te delen, omdat de richtlijnen voor de afzonderlijke categorieën van land tot land verschillen, als ze al bestaan. In de Verenigde Staten van Amerika heeft de Brewers Association strikte richtlijnen opgesteld voor wanneer een bier craft beer genoemd mag worden. Onder het motto ‘Klein, onafhankelijk, traditioneel’ zetten ze de standaard voor ambachtelijk bier:
Een brouwerij die haar bier als ambachtelijk bier wil verkopen, mag maximaal zes miljoen vaten bier per jaar produceren, wat neerkomt op ongeveer tien miljoen hectoliter. Alleen dan mag het zich officieel een ambachtelijke brouwerij noemen.
Een ambachtelijke brouwerij moet minimaal 75% van de aandelen van het bedrijf bezitten. Zodra een derde bedrijf uit de alcoholindustrie meer dan 25% van de aandelen bezit, mag de brouwerij zich geen ambachtelijke brouwerij meer noemen en mag zij haar bier ook niet als ambachtelijk bier verkopen.
Het assortiment van een ambachtelijke brouwerij moet grotendeels op ambachtelijke wijze worden geproduceerd. Vooral de grondstoffen zijn hierbij van belang. Water, hop, gist en mout zouden de enige ingrediënten in het bier zijn.
Deze normen zijn echter niet logisch voor Duitsland. Alleen al het aspect van de jaarlijkse bierproductie is volkomen nutteloos in de Duitse ambachtelijke bierscene, omdat zelfs de grote Duitse brouwerijen Augustiner (1,5 miljoen hectoliter/jaar) en Oettinger (5,4 miljoen hectoliter/jaar) dan als ambachtelijke brouwerijen zouden worden beschouwd. Op dezelfde manier moeten alle bieren in Duitsland worden gebrouwen volgens de Zuiverheidswet, wat betekent dat het traditionele perspectief voor ambachtelijk bier in Duitsland, evenals dat van de jaarlijkse productie, niet zinvol zou zijn. Als je geen verschil zou maken tussen de Amerikaanse en Duitse visie op ambachtelijk bier, zou bijna elke brouwerij in Duitsland een ambachtelijke brouwerij zijn. Volgens de Amerikaanse classificatie zou alleen het aspect van de onafhankelijkheid sommige grote brouwerijen de titel van ambachtelijke brouwerij ontnemen. Beck's, Astra, Kulmbacher en Paulaner behoren bijvoorbeeld tot grotere bedrijven zoals Heineken, Carlsberg of AB InBev. Daarom is het in Duitsland uiterst moeilijk om een classificatie te vinden die aangeeft wanneer een bier een ambachtelijk bier is.
